Het Voorne’s Mannenkoor heette oorspronkelijk het Oostvoorne’s Mannenkoor en is op 13 april 1934 opgericht met als standplaats Oostvoorne. Het ontwikkelde zich als een traditioneel mannenkoor.
In 1991 is het koor verhuisd naar Hellevoetsluis en daarmee is de naam veranderd in Voorne’s Mannenkoor. Het koor heeft vele successen gekend, maar kon het uiteindelijk niet volhouden, mede door de “concurrentie” van andere grote mannenkoren uit Rozenburg en Spijkenisse. Het koor had nog maar 16 leden. In mei 2004 werd het stoppen of doorstarten. Het werd uiteindelijk een doorstart, met een zestiental oud-leden, maar wel met een andere naam en een lichter repertoire van veelal Engels- en Nederlandstalige evergreens uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw. Het allereerste optreden van The Lighthouse Singers was op 2 april 2005 bij de heropening, na restauratie, van de Hellevoetse vuurtoren. In het seizoen 1997/1998 kreeg het koor Amare Bilate als dirigent. Hij volgde de heer Aart van der Gronden op.
Veertig jarig jubileum van het Voorne's Mannenkoor
Al 38 jaar het koor trouw
De heer Cor Gardenier, geboren op 14 december 1931 en op het moment van dit schrijven 79 jaar, is al 38 jaar lid van het Voorne’s Mannenkoor. Dit koor bestaat sinds 2004 onder de naam Lighthouse Singers. Het verhaal van meneer Gardenier gaat met name over de tijd van het Voorne’s Mannenkoor. Hij haalt een aantal gebeurtenissen uit zijn jarenlange lidmaatschap aan. De leden van het Voorne’s Mannenkoor kwamen uit Spijkenisse, Hellevoetsluis, Brielle, Rockanje, Scharendijke en Oostvoorne. Er werd, en er wordt nog steeds, iedere week op dinsdag gerepeteerd van 20.00 – 22.00 uur. Dit gebeurde respectievelijk in De Toren te Oostvoorne, bij Tori aan de Tolweg in Hellevoetsluis, in gebouw De Veste en in de Hervormde Kerk aan de Oostzanddijk. In 1973 is een kledingfonds ingesteld, met het doel het verkrijgen van uniforme kleding voor de leden van het koor. Het kledingfonds werd beheerd door een koorlid, onder goedkeuring van de leden en op voorstel van het bestuur. Er werd een reglement opgesteld waar de koorleden zich aan dienden te houden.
40-jarig jubileum
Ten behoeve van het 40-jarig jubileum van het (toen nog) Oostvoorne’s Mannenkoor is in 1974 een jubileumboekje uitgegeven. In het boekje wordt vermeld dat het fijn was dat een aantal mannen de depressie in de cultuurarme jaren met hun koor hadden overleefd. En dat het goed ging met het Oostvoorne’s Mannenkoor. Denk erom: het leven begint bij 40! Was getekend: A. Bolwidt, burgemeester. Er wordt in het boekje ook een woordje gedaan door Wil Buitinga, in 1974 amper twee jaar als dirigent aan het koor verbonden. Het koor telt op dat moment ongeveer 45 leden, waarin de jeugd goed vertegenwoordigd is. Hij spreekt de hoop uit dat, als alles meezit en de repetities trouw bezocht worden, het “hernieuwde” mannenkoor na verloop van enkele jaren het beste mannenkoor van de regio kan worden. Er wordt afgesloten met: “De toekomst is in 1974 begonnen. We blijven zingen. Mooier dan ooit. Een belofte aan u, in dit jubileumjaar.”
50-jarig jubileum
Op 14 april 1984 werd het 50-jarig bestaan van het Oostvoorne’s Mannenkoor met een receptie gevierd in het dorpscentrum “De Man” in Oostvoorne. Alle leden ontvingen hiervoor een uitnodiging. Bij de uitnodiging was een briefje gevoegd:
“Om een zo’n goed mogelijke presentatie van het Oostvoorne’s Mannenkoor op de receptie te verspreiden is het van groot belang dat, zo mogelijk, alle leden daaraan meewerken. Het is niet de receptie van het bestuur, maar van het Oostvoorne’s Mannenkoor, en dat zijn we allemaal. Daarom doet het bestuur een dringend beroep op alle leden om, als het enigszins mogelijk is, allen in zangerskostuum, aanwezig te zijn. Het is het gouden jubileum van uw en ons koor. Ja, ook van U – U – U.”
Er werden tijdens het jubileumjaar 1984, onder leiding van dirigent Willem Chr. Meyboom, drie jubileumconcerten gehouden: Op 14 april in de Gereformeerde Kerk aan de Rialaan te Oostvoorne, op 22 september in de St. Catharyne-kerk te Brielle en op 6 oktober in de Petrakerk aan de Corn. Kleiburgstraat in Hellevoetsluis. In de krant van 26 september 1984 stond: “Het Jubileumconcert dat afgelopen zaterdag werd gegeven door het Oostvoorne’s Mannenkoor is een enorm succes geworden. De Brielse Catharijne Kerk was volgestroomd met honderden belangstellenden en zij hebben genoten van een groots concert. Dirigent Willem Meyboom kon terecht trots zijn op deze prestatie. Er waren na afloop veel bloemen.”
World Press Photo Gala
In 1988 kreeg de vereniging een uitnodiging van John de Mol/Wentink Evenementen om Willeke Alberti en Freek de Jonge vocaal te ondersteunen tijdens hun optreden bij het World Press Photo Gala in het concertgebouw in Amsterdam. Er werd een gedeelte gezongen uit de musical “Hello Dolly”, voor deze gelegenheid voorzien van de Nederlandse tekst “Hallo Willeke”. Verder nog gaven de mannen vocale ondersteuning vanuit de zaal bij de finalesong “The Best Of Times Is Now”. Zowel Willeke als Freek spraken hun waardering uit voor de ondersteuning die ze hadden gehad van het Voorne’s Vocaal Essemble, terwijl de Stichting World Press Photo het mannenkoor beloonde met een daverend applaus en een flinke donatie t.b.v. het 55-jarig lustrumfonds. Een passage uit het jaarverslag van het Oostvoorne’s Mannenkoor in 1988:
“Oostvoorne’s Mannenkoor in het Concertgebouw. Een aantal zangers van ons koor, te weten de heren Altena, Engels, Gardenier, Izaks, Van Saarloos, De Swart, Tillema en Visschraper, traden daar als Voorne’s Vocaal Ensemble op. Een dag om nooit te vergeten (en 500 gulden in de kas!).”
Klank- en lichtspel Willem III
In de zomer van 1988 nam het Oostvoorne’s Mannenkoor deel aan het Klank- en lichtspel Willem III. Het spektakel werd van 2 t/m 9 juli opgevoerd. De generale repetitie was op vrijdag 1 juli. De instructies waren helder. Een greep:
- Het Klank- en lichtspel is een bijzonder evenement dat hopelijk veel speelplezier zal geven. Wil het spel een succes worden dan is alleen een goede acteerprestatie niet voldoende. Alles valt en staat met een perfect lopende organisatie. Vanwege het groot aantal deelnemers is het uiterst belangrijk dat iedereen zich aan de regels houdt.
- Omkleden na het spel in de Raadszaal lijkt onmogelijk. Spelers (en zangers) zullen hun burgerpakje in kostuum ophalen en in de hal en gang moeten wachten op hun beurt voor omkleden.
- Het wordt voor iedereen een moeilijke dag. Blijf dus rustig en raak niet geïrriteerd als het anders gaat.
- De grimeuse en de kleedster zijn verantwoordelijk voor je “outfit”. Zij bepalen wat wel en niet nodig is.
- Je krijgt twee paar kousen. Zorg dat je altijd een schoon paar bij je hebt.
- Mannen moeten goed geschoren zijn. Vrouwen dragen slechts weinig make-up.
- Het richten van geweren en trekken van wapens is taboe! Gevaarlijk spel betekent dat je onmiddellijk wordt weggestuurd.
- En tot slot: Bij het spel zijn ruim 200 mensen betrokken en ongetwijfeld zal er soms iets misgaan. Zowel spelers als de organisatie werken onder hoogspanning. Raak niet te snel geprikkeld, bewaar je kalmte en probeer dezelfde collegiale sfeer te handhaven als tijdens de repetities. Toneelspelen is per slot van rekening een hobby waar we met z’n allen veel plezier aan beleven.
Mannentaal
Op een gegeven moment wordt het verenigingsblad “Mannentaal” in het leven geroepen. De vrouw van één van de koorleden, mevr. T.A. Kruik-Briggeman, brengt in de vorm van een gedicht een ode aan de koorleden.
Dames en heren neem mij niet kwalijk dat ik u stoor.
Ik wil u iets gaan vertellen over het mannenkoor.
Want er valt dikwijls toch veel te beleven,
Daarom heb ik het één en ander opgeschreven.
Nu moet ik u vast even uitleggen,
dat ik het meeste heb van horen zeggen.
Iedere dinsdag repeteren ze vol vuur,
Toch zeker wel zo’n twee en half uur.
En zijn ze eenmaal goed begonnen,
worden de sterren van de hemel gezongen.
Het opendoen van de mond wordt ze ook geleerd,
want dat gaat nogal eens verkeerd.
De dirigent roept, jullie lijken wel knorrende kippen,
maak eens een o van je mond en tuit eens je lippen.
Hé, meneer de Jong, u zingt hard genoeg,
en meneer Oranje u begint weer te vroeg.
Als het dan weer net een beetje gaat,
wordt er door Kruik dwars door heen gepraat.
Dan kan u rustig van mij geloven,
dan fonkelen doordringend de heer Meijboom zijn ogen.
Wanhopig denkt die man dan even,
was ik maar timmerman gebleven.
De heer Dubach was even door ziekte geveld,
maar is gelukkig weer hersteld.
Hij zingt weer met veel plezier,
van ‘t Hermenieks en het gerstenbier
Meneer Eendenburg is de man,
die zo fantastisch praten kan.
Hij is de woordvoerder van het koor,
Ik heb daar de grootste bewondering voor.
Maar jl. zaterdag, ik zeg het maar even,
is hij toch in gebreke gebleven.
Hij bedankte Hellevoets vrouwen, zonder namen te noemen,
sprak spijtig “Ik heb voor zo velen geen bloemen.
Maar wij beschouwen jullie als onze zussen,
Daarom zal ik jullie als dank bij het afscheid kussen.”
En ik nog denken, werkelijk waar,
dat vind ik nou een lief gebaar.
Toen ik de vrouwen zag wachten in het portaal,
vond ik dat wel een beetje abnormaal.
want de heer Eendenburg die was zoek,
die liep al in zijn spijkerbroek.
Dus leer van mij dames, ook in deze tijd,
gaat het werk nog altijd voor de meid.
Er wordt door de mannen altijd hard gesjouwd,
het podium moet steeds worden op en afgebouwd.
Van der Ende die snelt als een haas heen en weer,
denkt zeker als ik er niet meer bij ben dan gaat het niet meer.
In de Petrakerk wordt zelfs de preekstoel aan de kant gezet,
ik deed van schrik snel een schietgebed.
Met eigen ogen heb ik het gezien,
dat ding ging op de schouders van een man of tien.
Zelfs Hogersteger had nooit kunnen geloven
dat hij zich onder de preekstoel uit zou sloven.
Elke dinsdag in de pauze wordt er koffie gezet,
dat door de dames Graper en Kornet.
Ook de afwas wordt door die vrouwen gedaan,
je zult er toch maar aan gaan staan.
Zulke dingen worden snel over het hoofd gezien,
maar ik vind het knap, van mij krijgt u een tien.
De verloting is ook het bespreken waard,
die wordt altijd geleid door de man met de baard.
Die brult: Waar blijven mijn klanten? Wie koopt er een lot?
Kom op mannen, het is voor de jubileumpot.
Kijk die prijzen daar nou eens aan,
zoiets kan je toch niet laten staan?
Want onder ons gezegd en gezwegen,
zulke prijzen kom je toch nergens tegen?
Een zak bonen en een bloemkool vers van het land,
ook bessensap en pruimen gaan goed van de hand.
Natuurlijk kan ik het niet laten,
om over de nieuwe kostuums te praten.
In Oostvoorne is de maat genomen,
voor het passen moesten ze naar de Binnenweg komen.
Ik vond dat eigenlijk niet zo fijn,
want soms kan het daar gevaarlijk zijn.
Daar staan van die moois dames in de deur,
het zijn blonde en zwarte, te kust en te keur.
En mensen, dit is echt geen geroddel,
ze dragen zo weinig boven de gordel.
Daarom was ik bang dat ze onze heren,
hiermee soms zouden imponeren.
Gelukkig heb ik later vernomen,
zijn onze mannen ongeschonden weer thuis gekomen.
Wat de kostuums betreft, dat is zonder gein,
kunnen we er allemaal best trots op zijn.
Nu alle gekheid van de baan,
mannen, ik hoop dat het u goed moge gaan.
Nog veel succes dat meen ik oprecht,
Ik dank u wel, ik heb gezegd.
T.A. Kruik — Briggeman.
Gunstige kritieken voor het koor.
60-jarig bestaan van het Voorne’s Mannenkoor
In 1994 werd stilgestaan bij het 60-jarig jubileum. Uit het jaarverslag:
“De vereniging liet vele malen letterlijk van zich horen en zocht ook een aantal maal de publiciteit via de plaatselijke en regionale media. Op de meeste van die activiteiten kunnen bestuur, dirigent en leden met een gevoel van tevredenheid terugzien. Helaas waren er ook zaken die minder voorspoedig verloop kenden. Zo baarden de financiën enige zorg en kon de opwaartse lijn met betrekking tot het aantal leden niet voldoende worden vastgehouden. In het jaar 1994 stonden 41 mannen op de ledenlijst, waarvan 39 actief deelnamen. Dhr. W. Chr. Meyboom was dirigent van het koor. In de loop van 1994 werd aandacht besteed aan het feit dat hij vijftien jaar onafgebroken aan het koor verbonden was”.
Aan het eind van het jaarverslag paste een woord van dank aan allen, die zich op de een of andere manier voor het koor hebben ingezet.
Reis naar Toulon, Zuid-Frankrijk
Van 22 – 26 mei 1995 werd er een concertreis naar Toulon, een havenstad aan de Franse zuidkust, gemaakt. Alle deelnemers aan deze reis ontvingen een bericht, om zich voor te kunnen bereiden op de reis. ”Alvorens wij begonnen met het organiseren van deze reis hebben we ons eerst afgevraagd: “Waarom, pourquoi?”. Een greep uit de argumenten:
- het aanhalen van (duurzame) contacten met buitenlandse koren;
- promotie van het Voorne’s Mannenkoor ;
- actief zijn in een buitenlandse (franse) organisatie;
- verstevigen van de onderlinge band in het koor, en tenslotte
- veel plezier ervaren tijdens de concerten, de repetities en vooral daarbuiten aan de Middellandse zee”.
En verder: “In de bus onderweg wordt aan de rokers een bijzonder aantrekkelijk aanbod gedaan. Een gratis ontwenningskuur (u was het al zo lang van plan) wordt hen aangeboden. Mocht de nood toch te hoog worden dan stopt de chauffeur een poosje om even de benen te kunnen strekken terwijl er dan tevens “toeback gezogen”kan worden. Er is een fles champagne voor de roker(s) die tijdens de reis met zijn verslaving weet te stoppen.”
Over het zingen: “Wanneer zingen we? Nu, dat is dikwijls, zeg maar zeeeeer dikwijls! Op een avond zullen we bij kaarslicht licht op onze partituur moeten zien te krijgen. Voorwaar een goede reden om “Gelukkig is het land” en enkele andere liederen uit ons hoofd te leren, hoewel … we hebben ze al dikwijls gezongen en echt verstaan zullen ze ons daar wel niet. Wanneer we nog meer zingen? In de bus onderweg naar huis! In Arlon (Luxemburg) houden we ons afscheidsdiner. Afscheid, hopen we, voor zeer korte duur. De bus en de chauffeur blijft de hele week bij ons. De chauffeur wil dit ook wel eens meemaken en “het weer in Nederland ben ik ook een beetje zat”, zei hij.
Een passage uit een Hellevoetse krant na de Toulonreis:
“Samen met nog acht andere koren deed het Voorne’s Mannenkoor mee aan het tweede Europees Lente Muziekfestival (Printemps musical Europeen de Toulon et Du Var). Helaas kon de vaste dirigent, dhr. Willem Meyboom, door omstandigheden de reis niet meemaken. Plaatsvervanger Kees van der Linden wist de zangers eveneens te stimuleren. De in totaal 600 zangers en zangeressen uit Europa vormden het koor voor de Ode an die Freude uit de 9e symfonie van Beethoven. Deze finale leverde hen een minutenlang applaus op van de meer dan drieduizend toeschouwers.”
Alle deelnemers aan de reis ontvingen enige tijd later namens de Touloncommissie Voorne’s Mannenkoor het boekje “Op zangersvoeten naar Toulon”. Het boekje was samengesteld en geschreven door Wil Waasdorp, koorlid en festivalganger.
Slotavond Toulonavontuur
Op zaterdag 9 september 1995 werd de slotavond van het Toulonavontuur georganiseerd. Een alinea uit de brief aan de koorleden:
“De slotavond van het Toulonavontuur was gepland op 26 augustus. Vanwege Het Rad van Avontuur zullen de meeste mannen op de avond van die dag, moe en voldaan, de makkelijke stoel verkiezen boven de houten feestzaalstoel. Daarom is de slotavond verschoven naar zaterdag 9 september”.
Dhr. Gardenier besluit met te zeggen dat bovenstaande slechts een greep is uit de rijke historie die het koor kent. De hoogtepunten zijn in ieder geval benoemd.
Van Oostvoorne's Mannenkoor naar Lighthouse Singers
Dhr. Gardenier neemt nog altijd met veel genoegen deel aan het koor. Het nieuwe repertoire bevalt hem. Veel mensen kunnen meezingen op de liedjes die het koor zingt van onder andere Boudewijn de Groot, Wim Sonneveld, Ramses Shaffy, etc. Het is leuk om tijdens optredens respons uit de zaal te krijgen. En de nieuwe “outfit” voelt hij zich ook prettig.
Dit is het verhaal van een trouw en toegewijd koorlid.